نسیم منصور
من ناله و افـغـانـم، مـن دیــدهء گـریـانم
مـن آه دل مظلــوم، مـن خــانهء ویــرانـم
در سیــنه نهــان دارم، غــم های همه دنیا
خونینه شب و روزم، حیــرانـم و حیــرانم
صد مشت ستم خورده، این پیکر خونیـنم
از عــالــم و از آدم، دلگـیــرم و دلگـیــرم
نه بوی گل ســوسن، نه نغمهء خوشبویی
افســـرده تــرین آدم، بی کــس و تنــهایم
بـس دود سـتم رفته، در چشــم نگاه مــن
بس سنگ جفا خورده ، جسم بی گناه من
یک لحظه نگاهـم کن ای پشت و پناه من
بشکسته دل شادم، دل خــون و پریشــانم
من ملت افـغـانم، بی همــدم و بی یــاور
بشکــسته دل شــادم، دل خون و پریشانم
