هروی
در این روزها، حرف از توهین به قرآن کریم از سوی اعضای یک حزب در سویدن و هالند، بلند شده و واکنش‌های مسلمانان جهان و کشورهای اسلامی را برانگیخته است.
روز شنبه اول دلو سال جاری، اعضای یک حزب در برابر سفارت ترکیه در استهکلم سویدن دست به آتش زدن قرآن زده، با به آتش کشیدن نسخه ای از قرآن کریم، بیخردی شان را اثبات و عدم احترام به حقوق بشر و ارزش میلیون ها انسان روی کره زمین را که خود شان داد از اجرای آن میزنند، به نمایش گذاشتند.
در کشور هالند نیز روز دوشنبه سوم دلو سال جاری، رهبر یک حزب راست افراطی هلندی، در شهر لاهه یک نسخه از قرآن کریم را پاره کرد.
با این عملکرد انسان های که خود شان را متمدن و دیگران را عقب مانده توصیف می کنند، ادعاهایی شان در قبال موضوعات مختلف از جمله حقوق بشر، احترام به ارزش های انسانی و مواردی از این قبیل، قابل تامل و تفکر است، احترام به ارزش های دیگران که خود شان داد از آن میزنند، توسط خود آنان زیر پا میشود.
اما، آن چه درباره قرآن کریم باید گفت و درباره مسئولیت مسلمانان، در این مطلب هدف ما است. قرآنکریم، کتابی که خداوند متعال از آن به عنوان ذکر یاد کرده و گفته که خود اش، از آن حفاظت می کند.
در این مقاله، به چند مثال که برای عموم مردم واضح است، اکتفا می شود؛ در حالی که اگر بخواهیم درباره قرآنکریم و مسئولیت مسلمانان مقاله بنویسیم، ممکن سال ها دربربگیرد و خلاص نشود.
خواننده گرامی، قرآنکریم کتابی است که در بین تمام سنین در جوامع بشری، حافظ دارد و در سینه ها حفظ شده، از پنج و شش ساله گی گرفته تا آخرین سنی که ممکن یک فرد زنده گی کند.
اقبال چی زیبا گفته:
آن کتاب زنده قرآن حکیم
حکمت او لایزال است و قدیم
نسخه ی اسرار تکوین حیات
بی ثبات از قوتش گیرد ثبات
حرف او را ریب نی تبدیل نی
آیه اش شرمنده ی تأویل نی
ممکن در جهان هیچ کتابی به اندازه قرآن کریم، در سنین مختلف، حفظ کننده نداشته باشد، حفظی که از مدرسه شروع و تا پایان عمر، با دوره کردن و به یادآوردن، ادامه پیدا می کند.
مگر این معجزه نیست؟ کی یک مسلمان را مجبور کرده که قرآنکریم را حفظ کند و تا پایان عمر به یاد داشته باشد؟ شکی نیست که توفیق خدای رحمان باعث شده تا این اقدام، از روی اخلاص یک مسلمان صورت گیرد.
مگر می شود کتابی با این معجزه بزرگ را با آتش زدن و پاره کردن یک نسخه آن، از بین برد؟ خواب است و خیال است و جنون.
«همانا ما این ذکر (قرآنکریم) را نازل کردیم و ما حافظ آن استیم» (آیه 9، سوره الحجر).
تاریخ با فرعون و فرعونیان ثابت کرده که جنگ با خدای رحمان، مساوی است به نابودی، نابودی که همراه با خواری و ضلالت به همراه است.
مسلمانان اگر در برابر اعمال انجام شده در سویدن و هالند کدام عکس العمل هم نشان بدهند یا ندهند، خدای رحمان از کتاب اش نگهبانی می کند. این کتاب، با تمام کتاب های که در جهان وجود دارند، متفاوت است؛ زیرا قرآن کریم کلام خدای رحمان برای رهنمایی بشر جهت رسیدن به سعادت در دنیا و آخرت است.
وظیفه ما مسلمانان این است که از خواب غفلت بیدار شویم و در برابر همچون اعمال نابخردانه که از سوی چند ناآگاه در سویدن و هالند انجام شده، عکس العمل متفاوت نشان دهیم، قرآن کریم را بیشتر بخوانیم، بیشتر تحقیق کنیم، بیشتر احکام اش را تبلیغ کنیم. وقتی درباره این کتاب و احکام آن به جهانیان آگاهی رسانی شود، شک نکنید که عده یی از میان خود شان، در مخالفت با بی حرمتی به این کتاب آسمانی برخواهند خواست.
شاید افرادی که دست به بی احترامی به قرآن کریم زدند، از روی احساسات این کار را انجام داده باشند، شاید آگاهانه و یا ناآگاهانه این کار را کرده باشند، شاید انگیزه داده شده باشند تا چنین کنند، به هر حال، دیدیم که به قوانینی که خود شان وضع کرده اند هم پایبند نیستند؛ وظیفه ما رساندن پیام این کتاب به جهانیان است.
پیامی که اروپای امروز و آمریکای امروز را به جایگاه امروزی شان رساند. ما مسلمانان از این کتاب دور شدیم و به این خاطر است که نتوانستیم به پیشرفت ها در عرصه های مختلف برسیم، اما اروپایی ها بعد از دست یافتن به تمدن اسلامی؛ از این کتاب و تمدن اسلامی استفاده کرده، و به جای رسیدند که اکنون قرار دارند.
این افراد به کتابی بی احترامی کردند که پیام اش صلح و صفا در جامعه است، پیام اش آرامش و خوشبختی است. پیام اش سازنده گی است.
ما مسلمانان مسئولیت داریم تا پیام حق را به گوش همه جهانیان برسانیم تا همه با آگاه شدن از پیام الهی، به آن احترام کنند و اجازه ندهند که به این کتاب آسمانی، از سوی عده یی استفاده جو و بیخرد؛ بی حرمتی شود.
ارزش‌های دینی را هیچ وقتی مسلمانان مورد بی حرمتی قرار نداده اند، مخصوصا ارزش‌های که متعلق به ادیان آسمانی می شود.
زیرا به عقیده مسلمانان، ادیان آسمانی بر حق اند و متعلق به مسلمانان می باشند. مسلمانان به عیسی علیه السلام به عنوان پیامبر خدا احترام دارند و آن را از خود می دانند، به موسی علیه السلام احترام دارند و آن را از خود می دانند، به همین ترتیب دیگر ادیان آسمانی. حتی به ادیان دیگر نیز بی احترامی نکرده و کتاب هیچ دینی را آتش نزده اند. هر کاری کردند؛ بخاطر رساندن پیام الهی و پیام قرآن کریم بوده است.
اما از آن طرف، ارزش های اسلامی همواره مورد بی احترامی دیگران قرار گرفته و حکومت های شان که داد از احترام به ارزش های دیگران می زنند، به بهانه ای آزادی بیان و آزادی های گوناگون، در برابر همچون حوادث خاموش می مانند و یا از آن حمایت می کنند.
این اقدام یکجانبه، به سود روابط بین الملل نیست و آن را ضربه می زند. جهان باید متوجه باشد که اگر ارزش های آنان، برای خود شان مهم است، ارزش های اسلامی نیز برای کشورهای اسلامی و مسلمانان اهمیت دارند.
ما مسلمانان باید از همچون حوادث درس بگیریم و در راستای فراگیری آموزه های اسلامی تلاش کنیم و آن را در زندگی خود عملی سازیم؛ کار مهمتر ما آن است که پیام قرآن کریم را به جهانیان برسانیم تا آنان هم بدانند که در این کتاب چی گفته شده و آیا درخور بی احترامی و آتش زدن، آن هم بخاطر احساسات نسبت به سیاست یک کشور، است؟ بدون شک که قرآن کریم درخور این همه توهین نیست.
