امام اعمش وایي؛ زه د لوی عالم او فقیه امام ابراهیم النخعي تابعي سره وم چې هغه د قران کریم تلاوت کولو ناګهانه یو کس د راتګ اجازه وغوښتله امام ابراهیم النخعي سمدستي د هغه له ورتګ څخه وړاندې قرانکریم بند کړلو او ویې ویل چې هغه مې ونه ویني چې ابراهیم ټول وخت قرانکریم وایي.
د امام ماوردي ستر عالم په اړه یوه کیسه لیکل شوې چې هغه د تفسیر، فقهې او نورو علومو اړوند ډیر زیات کتابونه په خپل ژوند کې لیکلي و؛ خو په ژوند کې یې چاته یو کتاب هم نه و ښودلی؛ خو چې کله د هغه وفات رانږدې شو یو اعتمادي شخص یې راوغوښت او ورته وویل چې په هغه فلاني ځای کې څه کتابونه دي هغه ټول زما لیکل شوي دي، خو کله چې زه وفات کیدلم او زما روح د وتلو په حالت کې و، نو ماته دې لاس په لاس کې راکړه که ستا لاس مې کلک ونیولو پوه شه چې دا یو هم له ما څخه نه دي قبول شوي، بیا زما کتابونه په شپه کې راواخله او ټول د دجلې سیند ته واچوه او که ما دې لاس پریښودلو پوه شه چې دا له ما څخه قبول شوي او زه کامیاب شوی یم په هغه څه کئې چې ما یې په امید د خالص نیت لپاره کړي و، نو بیا یې د وفات په وخت کې لاس ورکړ چې د هغه لاس یې ورپریښودلو نو وروسته یې بیا کتابونه نشر شول.
دغه کیسه دا په ګوته کوي چې هغه نه غوښتل چې په خپل ژوند یې خلک له لیکل شویو کتابونو او کمال څخه خبر شي نو خلک به ورته د عزت په سترګه ګوري هسې نه چې غرور پکې راشي او ثواب یې په دنیا کې هسې لاړ شي.
د دیني علومو یو لوی عالم عبدالواحد بن زید کیسه کوي هغه وایي چې یو وخت زه له ایوب سره ناست وم چې هغه مهال یوه نادره کیسه راپیښه شوه خو ما له ایوب سره وعده وکړه چې د دغې کیسې حال به ستا په ژوند چاته نه وایم.
عبدالواحد وایي زه او ایوب سره یو ځای وو چې تندې واخیستلو دومره مو تنده زیاته شوه چې قریبه وه مونږ هلاک شوي و، نو ایوب مخ راواړولو چې په ما باندې که پرده اچوې اوبه به پیدا کړم ما ځواب ورکړ چې ووکې تر هغه به چاته نه وایم تر څو چې ته ژوندی یې!
عبدالواحد وایي ایوب ځمکه باندې پښه و وهله چې له ځمکې اوبه را ووتلې مونږ دومره و څښلې چې ښه سیرابه شولو او یو څه مو له ځان سره هم یوړلې.
رسول کریم ص وایي څوک چې ځان د الله ج لپاره وقف کړي الله به د ده مرستندویه شي دغه هر څه د دوی په اخلاص دلالت کوي چې الله ج یې هر کار برابرول. عاکف مهاجر
