ادبشعرونه

بریالی شهید «شېرشاه سوري»

چې پر کوټ د کالنجر خپله سپاه
خيژوله پښتانه غازي شېرشاه
رژېدلې ککرۍ د ژوبله ورو
په ځوانیو سړېده د مرګي خواه
بهېدلې خپلې وینې د جګړنو
د مېړانې غېږ ته وړه بري پناه
نژدې وړ له پښتنو غازیانو سوبه
چې یې اور باروت خانې واخیست ناګاه
ډېرې هیلې د زړو پاتې شوې نیمګړې
ډېری برندې ځوانۍ شولې نیمه خواه
ډېر مېړونه پکې وسول د غازیانو
هاله وې د ننګ پټن مکوټ شېرشاه
دروږ کړی مې دی سر دا ستا په مینه
د جهان د پادشاهانو پادشاه!
څو مې ږغ د سوبې نه دی تر غوږ شوی
په رحمت سره مې ټينګه لره ساه
لمسول یې پښتانه بسمل پوځونه:
نه ده کورټ د نامیندۍ د رب درګاه
ننګیالو! لکه زمري ورځئ پر تورو
دی بری په یقین «نصر من الله»
وینې راغلې پر ایشناو پښتنو مټ کړ
په یوهي رغل یې کا غلیم تباه
چې خبر د سوبې راغی تر شېرشاهه
له ښادۍ ورباندې تنګه شوه بارګاه
وې: غازیانو! مبارکه مو دا سوبه
پر حالت د زکندن دی خدای ګواه
چې غالب له دې دنیا ځمه مسعود یم
نور ارمان مې پر دنیا نشته خوشنود یم

عبدالشکور رشاد

Related Articles

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *

Check Also
Close