حکومت گذشته فراگیر بود یا تقلبی ؟

از زمانی که امریکا و غلامانش شکست مفتضحانه خوردند و افغانستان آزاد گردید، کلمه‌ی حکومت فراگیر سر زبان‌ها افتاده و یک عده مردمِ ساده‌لوح و مغرض آن را در هرجا زمزمه می‌کنند.
اما نمیدانند که حکومت گذشته همه برخاسته از تقلب و تعصب بود و بجز از چند تیکه‌دار قومی و رهبران استفاده‌جو، دیگر ملت و مردم اصلاً درآن نقش و مشارکت نداشتند.
درآن دوره های ننگین، ملت و مقدسات و ارزش‌های ملی همه روزه توهین و تحقیر می‌شدند و هیچ‌مسلمانی نمی‌توانست از مقدسات خود دفاع و پاسداری نماید.
اگر کسی برای دفاع از ارزش های اسلامی و ملی حرف میزد، متهم به تروریست می‌شد و محکوم به جزای سنگین بود.
افغانستان از سالیان دور و درازی شاهد رژیم هایی بوده که در ظاهر حرف از حکومت فراگیر میزدند، اما در عمل جز غلام و نوکر اشغالگران، چیز دیگری نبودند.
افغانستان خصوصاً در بیست سال پسین، توسط چهل کشور متجاوز اشغال شده بود و این چهل کشور و هم‌پیمانان شان حکومت می‌ساختند و برگرده های مردم فقیر و بیچاره افغانستان، سوار می‌کردند.
حکومت‌هایی به نام جمهوریت و فراگیر، همه برخاسته از تقلب و تعصب بودند و ملت، نه در انتخاب زعیم خود نقش داشتند و نه انتخابات واقعی وجود داشت.
تیکه‌داران قومی در پشت پرده با امریکا، ناتو و تربیت‌یافتگان شان معامله می‌کردند و گودی مورد نظر امریکا و اشغالگران را در کرسی می‌نشاندند.
اما نام آن را (انتخابات) و (حکومت جمهوری) (حکومت‌همه‌شمول) می‌گذاشتند و چند تا رهبرنما ازآن بهره می‌بردند و بسته‌ها و بوجی‌های دالر را برای منافع شخصی شان در بانگ‌های خارجی انتقال میدادند.
این استفاده‌جویان حرفه‌وی هنوز در خارج، ازآن پول‌ها سود می‌برند و به عیش‌ونوش می‌پردازند و فرزندان ساده لوح این سرزمین را در افغانستان به نام‌های مختلف به کام مرگ می‌کشانند.
ولی آنچه مایه‌ی تأسف عمیق است، این است که؛ برخی‌ها هنوز این قلدران و کلاه‌گذاران سیاسی را نشناخته اند و کور کورانه خود را مواد سوخت آنان ساخته اند.
ما در این ۱۸ ماه و خصوصاً در این روزها شاهد حرکات و سرکشی‌های ناموفق زیادی بودیم که جز تباهی خود شان، ثمره و نتیجه‌ای در پی نداشت.
این جوانان ساده لوح، احساساتی و عاری از تفکر سیاسی، هنوز نمیدانند که؛ رهبرنماها چه دام‌های فریبی را در راه شان گسترده اند و با سرنوشت آنان چه‌بازی‌های خطرناک و خونینی را برای منافع شخصی خویش، به راه انداخته اند.
اگر آنان، رهبر واقعی می‌بودند در چهل و چندسال، موفق به آوردن یک نظام اسلامی و همه‌شمول می‌شدند و به جنگ‌های خانمان‌سوز حزبی، گروهی، قومی و مذهبی رو نمی‌آوردند و گلِ ثمره‌ی جهاد علیه روس‌ها را پامال نمی‌کردند.
مردم افغانستان سالیان سال، شاهد شیوه‌ی حکومت‌های این مدعیان دروغین حکومت فراگیر بوده اند و از این ریسمان، رنج و آزار زیادی را متقبل شده اند.
متاسفانه در طول عمر این رژیم‌ها به‌غیر از حاکمیت جزایر قدرت، جنگجویی، گروه‌گرایی و قوم‌پرستی، چیز دیگری وجود نداشت.
درآن دوره‌ها، بی‌عدالتی در افغانستان بیداد می‌کرد و احزاب و تنظیم های پول‌دار و پرامکانات، نیروهای جنگی‌ شان چون صاعقه بر سر مردم می‌ریختند و همه هست‌وبود کشور را در آتش می‌کشیدند.
از کوبیدن میخ بر فرق شهروندان کشور گرفته، تا تجاوز، چپاول و بی‌عزتی همه ثمره حکومت‌هایی بودند که سنگ همه‌شمول‌بودن را به سینه می‌زدند و خود را طلایه‌دار حکومت ملی و مردمی قلمداد می‌کردند.
اما اعمال وحشیانه‌ی آنان از آفتاب روشن‌تر بود که اصلا قابل انکار نیست و برگه‌های تاریخ کشور شاهد این ماجراهای خونین و ننگین خواهند بود.
این مظالم، منجر به طلوع تحریک اسلامی طالبان افغانستان گردید و آخرالامر گلیم فساد و فتنه از کشور برچیده شد.
اما افغانستان، توسط امریکا و معامله‌ی همپیمانان داخلی شان اشغال و به دریای خون، تر گردید و با بمب‌ و کروز نیروهای اشغال‌گر خردوخمیر شد.
در این برهه‌ای از تاریخ بازهم مردان آهنین و مجاهدان فداکار کشور قامت بلند کردند و سرانجام گلیم اشغالگران امریکایی و غلامان حلقه‌به‌گوش شان را برچیدند و چراغ درخشانِ نظام اسلامی را در تمام کشور روشن نمودند.
اما تنها لشکر خفاش است که؛ از آفتاب نظام اسلامی انکار می‌ورزند و همیشه شب‌پرستی و باطل‌پرستی‌ می‌کنند.
ملت افغانستان، دیگر جنگ را در افغانستان اصلا مثبت و مشروع نمیدانند و آن را از اعمال تبهکارانه‌ی سیاسیون قدرت‌طلب و شرارت‌پیشه می‌شمارند.
ملت شریف افغانستان می‌خواهند که فرزندان کشور برخلاف دوره‌های سیاه گذشته، بدون استثنا در وظایف گماشته شوند و شایسته‌سالاری و حکومت‌داری بهتر را تحت امر یک امیر در افغانستان تجربه نمایند.
از نظر اغلب تحلیلگران و تجربه‌ی عام مردم؛ بهترین حکومت، حکومتی است که یک‌دست و هماهنگ باشد و زیر چتر یک شخصیت وسیع الابعاد و امیر عدالت‌پسند، اداره شود که؛ عالیقدر امیر المومنین شیخ هبت الله آخوندزاده حفظه الله، نمونه بهتری حکومتداری خوب و ازاین زعامت و رهبری است که خداوند حکیم آن را برای ملت مجاهد و شهیدپرور افغانستان، ارزانی فرموده است.
ما شهروندان این سرزمین باید خدای خود را سپاسگزار باشیم و قدر نعمت آزادی و آرامی را دانسته با اتحاد و همدلی به سوی آبادی و شکوفایی کشور بشتابیم.
در غیرآن، این ناسپاسی‌ها به ما آسیب خواهند رساند و جز تباهی و بربادی نتیجه‌ی دیگری در پی نخواهند داشت.
هموطنان عزیز!
بیایید از فرصت‌های به دست آمده بهره بگیرم و بر دهان تعصب، تبعیض، تشتت، تمرد، خشونت و بغاوت مشت کوبنده‌یی را حواله نماییم.
به امید افغانستان متحد و آباد

احمدشاه