بیـــاییــد بیایـید که گلــزار دمیــدهست
بیاییـــد بیاییــد کــه دلــدار رســیدهست
بیارید به یک بــار هـــمه جان و جهــان را
به خورشید سپارید که خوش تیغ کشیدهست
بر آن زشت بخــندید که او نــاز نمــایـد
بر آن یــار بگرییــد که از یــار بـریدهست
همــه شهر بشـوریـد چــو آوازه درافتـــاد
که دیــوانه دگربار ز زنجـــیر رهیـــدهست
چه روزست و چه روزست چنین روز قیامت
مگـر نامـــه اعمال ز آفــاق پـریـــدهسـت
بکـــوبید دهــلهـــا و دگــر هیچ مگـویید
چه جای دل و عقلست که جان نیز رمیدهست