هـــر دلی کـــز عشــق تـو آگاه نیست
گو بـرو کـــو مـــرد این درگاه نیــست
هـــر که را خـــوش نیسـت با اندوه تو
جــان او از ذوق عشـــق آگاه نیــست
ای دل ار مـــــرد رهی مــــردانـه باش
زانکه انــدر عاشـــقی اکـــراه نیــست
عاشـــقان چـــون حلقه بر در مانده‌اند
زانکه نـــزدیک تـو کـــس را راه نیست
گــــرد بــــر گــــرد دلــم از درد تـــو
خـــون گــــرفت و زهرهٔ یک آه نیست
بر ســــــر آی از قعر چاه نفس از آنک
یوســــف مصـــریت اندر چاه نیـست
چنـــد جـــویی آب و جـاه ار عاشقی
عاشـــق انـــدر بنــد آب و جاه نیست
زاد راه مـــرد عاشــــق نیـــستی است
نیســـت شـــو در راه آن دلخواه نیست
در ده ای عــــطار تـــــن در نیـــستی
زانکه آنجـا مــــرد هستی شاه نیــست
*****
گـــــر نبـــودی در جهان امکان گفت
کی توانســــتی گــل معنی شکـفـــت
جان ما را تا به حـق شـــد چشــــم باز
بس که گفــت و بس گل معنی که رفت
بی قــــراری پیشه کــــرد و روز و شب
یک نفس ننشست و یک ساعت نخفت
بس گهـــر کـــز قعـــر دریای ضمیــر
بر سـر آورد و به خـــــون دل بســـفت
پاک‌رو دانــــد که در اســـــرار عشـق
بهتــــر از مـــا راهبــــر نتــوان گرفت
آنچه مـــا دیدیــــم در عالـــم که دید
وآنچه ما گفتـــیــم در عالــم که گفت
آنچه بعد از ما بگـــویــند آن ماســت
زانکه راز گفـــت نیـــست از مـا نهفت
تربیــت مـــا را ز جـــان مصطفاسـت
لاجــــرم خـــود را نمی یابیـم جفــت
تا تــــویی عـــطار زیـــر بـار عشـــق
گـردنان را زیـــر بار توســـت سفـــت
صــــورت جان است شعــرت لاجـرم
عقل را نظـم تــو می‌آیـــد شـگفـــت
*****
عشـــق جــز بخشـش خــدایی نیست
این به سلطــــانی و گـــدایی نیـــست
هــر که او برنخیــــزد از ســـر ســــر
عشــــق را بـــا وی آشـــنایی نیـست
عشـــق وقف اســـت بر دل پــــر درد
وقــــف در شــــرع ما بهایی نیـــست
هــــر که را بــــاز عشـــق صیــد کند
بازش از چنــــگ او رهــایی نیـــست
کـار آن کــــس که عـــاشــــقی ورزد
به جـــز از عیـــن بی نـــوایی نیــست
چـون رســـیدم به نـــزد آن معشـــوق
کار جـــز عیـــش و دلگشــایی نیست
هرچه عطـــار گـوید از ســـر عشـــق
به یقیــن دان که جــــز عــطایی نیست
حضرت عطار (رح)
