ځوانه! د امن کور دې لیدلی!؟

هرکله چې دې زړه تنگ شو او د تنهایۍ احساس دې وکړ، مسجد ته لاړ شه.

هرکله چې خپه شوې او د انسانانو له لاسه غمجن شوې، د الله تعالی د کور پر لور قدم واخله.

هو! دلته پناه یوسه!

مسجد ته لاړ شه، دوه رکعته لمونځ وکړه او څو د قرآن مبارک آیتونه هم ورسره تلاوت کړه.

اې!

شک و نه کړې چې ډېر ژر به دې زړه آرام او مطمئن شي!

په مسجد کې د ملائکو حضور او د الله تعالی د رحمت نزول، ستا د مات – مات زړگي د اطمینان دوه عمده اسباب دي.

تجربه یې کړه!

مه روان شناس ته ورځه او نه د عشق او مینې په کلماتو ځان دوکه کوه.

له شهوت او شبهې دواړو ځان وساته؛ تر څو رحمت او هدایت ته لاره خلاصه شي. موږ چې تر څو خپله اصلي پناه گاه و نه پېژنو دغسې به سرگردانه یو.

هو! مسجد! د مؤمن «پناه گاه» ده.