به جای خشونت از قانونیت کار گیرید

فرهنگ شهری و شهر نشینی در جوامع بشری امروز از ویژگی‌های خاصی برخوردار است و مسؤلان امور را نیز وا می‌دارد تا در راستای تنظیم و تطبیق قوانین روی جاده، سرسبزی و صفایی شهرها، حفظ، رعایت و مراقبت معیارهای شهری، تنظیم دست فروشان روی جاده، عرضه خدمات شهری و… فعالیت‌های چشم‌گیر و قابل لمسی را به اجرا بگذارند؛ اما با تأسف که این روزها ازدحام بی‌حد وسایط روی جاده،‌ بی‌نظمی و تنبیه فزیکی رانندگان توسط برخی از مؤظفین پولیس ترافیک، واکنش‌های را به همراه داشته که باید به صورت اساسی به حل این معضلات پرداخته شود.
هرچند شاروالی کابل نظر به امکانات دست داشته‌اش، فعالیت‌ها و تلاش‌هایش خیلی‌ها مثبت و قناعت‌بخش است و در چهره شهر کابل نیز تغییراتی رونما گردیده که شهروندان را امیدوار به یک شهر عاری از هر گونه آلودگی‌ ساخته، اما پولیس ترافیک در قسمت تنظیم وسایط روی جاده و عدم ایستگاه‌های معیاری با معضلات بزرگی مواجه است که باید این نهاد در هماهنگی با نهادهای ذیربط به این نارسایی‌های شهری، نقطه پایان گذارد؛ زیرا در این همه سال‌ها به ویژه در دو دهۀ گذشته، مردم افغانستان شاهد بودند که خشونت و برخورد غیر انسانی و اخاذی‌ها، کار را به جای نرساند؛ جزء این‌که فاصله میان مردم و حکومت را بیشتر ساخت.
گرچه این مشکل را می‌پذیریم که شماری از رانندگان روی جاده نیز معیارها و قوانین ترافیک را به ندرت مراعات می‌کنند، اما برخورد برخی از مؤظفین پولیس ترافیک با رانندگان، این روزها آن هم در ملأ عام به هیچ معیاری تطابق ندارد، درست است که امروز یکی از معضلات در این راستا، نبود ایستگاه‌های معیاری، مطابق ماستر پلان شهری است که نه تنها پولیس ترافیک، بلکه بیشتر شاروالی کابل، وزارت شهرسازی و دیگر نهادها در زمینه مسؤل اند که باید به این معضل رسیدگی شود؛ مگر این را هم می‌پذیریم که تنظیم شهر، تطبیق قوانین شهری و تحقق قانون ترافیک روی جاده، یک شبه حل نمی‌شود، بلکه نیاز به زمان دارد، اما برخورد غیر انسانی و ضربه زدن با چوب و دنده بر وسایط، بیش از این‌که از زبان قانون استفاده شود؛ ضعف فرهنگی ما را به نمایش می‌گذارد.
بناءً این مسأله را باید اذعان نمود که در بزرگ‌ترین شهرهای جهان، به خاطر تطبیق قانون، قانون شکنی رانندگان، جلوگیری از حادثات ترافیکی و تنظیم بهتر جاده از فرهنگ جریمه مالی استفاده می‌کنند تا ترافیک جاده به صورت بهتر مدیریت شود، اما بعد از حاکم شدن دوباره امارت اسلامی در افغانستان، جریمه و قانون جریمه، ملغی قرار گرفت، که باید در این زمینه در صورت امکان، تجدید نظر صورت گیرد تا پولیس ترافیک به جای تنبیه فزیکی و تخریب وسایط شخصی مردم که یقیناً در تضاد به جامعۀ انسانی و اسلامی است، از تنبیه مالی (جریمه) به خاطر تنظیم بهتر جاده کار گیرند تا زمانی‌که نهادهای ذیربط مؤفق به ایجاد، ایستگاه‌های معیاری گردند.
بنابرین این مسأله را نباید از یاد برد که نبود بس‌های شهری یا ملی‌بس نیز باعث شده تا اکثریت وسایط شخصی و سکتور خصوصی به فعالیت آغاز کنند که افزایش این وسایط نیز به ازدحام ترافیک جاده افزوده و بی‌نظمی را به بار آورده است که در این زمینه ریاست ملی بس نیز باید با ترمیم وسایط و یا هم خریداری بس‌های جدید، عرضه خدمات شهری خویش را وسعت دهد و ریاست ترافیک کابل نیز در تبانی با مسؤلان اتحادیه‌های ترانسپورتی شهری به حل این معضل بپردازد تا به بی‌نظمی‌های شهر به ویژه ترافیک جاده، نقطه پایان گذاشته شود و کرامت انسانی رانندگان نیز حفظ گردد.

احمد نوید